Wieczór z tytułami | Grupa Teatru Tańca | spektakle

Grupa Teatru Tańca rozpoczęła działalność w WOAK-u w 2005 roku jako Grupa Warsztatowa Tańca Współczesnego. W 2009 roku zespół się usamodzielnił, a od października 2023 roku ponownie jest związany z WOAK-iem. Przez prawie dwie dekady w zespole tańczyło kilkadziesiąt osób, wielu adeptów i adeptek zespołu zdecydowało rozwijać swoją taneczną pasję profesjonalnie.

Od kilku lat Grupę Teatru Tańca tworzą kobiety. Obecnie są to: Jolanta Klauza, Magdalena Matyasik, Dobrosława Mrowińska, Magdalena Pomaskow, Ewa Redlewska, Małgorzata Skusa, Paulina Tchurzewska, Zofia Wawszkiewicz, Michalina Zawartowska i Marta Zawadzka – założycielka i kierowniczka artystyczna grupy, choreografka, tancerka, instruktorka i teoretyczka tańca.

Zespół zrealizował kilka spektakli tanecznych (między innymi: „Ciasnota”, „1023 kJ”,
„Jakkolwiek…”) oraz performansów site-specific na Rynku Nowomiejskim oraz w CSW, występował na festiwalach w Toruniu (Klamra, Koło Czasu, Sfera Ruchu), Białymstoku (Kalejdoskop), Słupsku (Sfera Ruchu), Zielonej Górze (MOVE Festival) i Bydgoszczy.

Podczas Wieczoru z tytułami Grupa Teatru Tańca zaprezentuje choreografie:

„Parapurnam” (2021)

• Choreografia: Maria Maciąg
• Muzyka: Islandman, Deya Dova, Silver Wattle, Naomi Keyte

Kobiety. W transie życia. Gesty, mimika, tłum, tłumienie, wyrażanie. O jednej i każdej, we wspólnym kręgu wiele historii. Choreografia Parapurnam opowiada o kobietach. O zmaganiach, namiętnościach, wrażliwości i sile. O tym, że każda z nas jest „parapurnam” – kompletna i pełna.

„Jakkolwiek…” (2022)

• choreografia: Marta Zawadzka

• muzyka: Один в каное (Odyn v kanoe)

• śpiew: Marta Rogalska

• kostiumy: zespół

…w stanie niepokoju

…w stanie niepewności

…w stanie zawieszenia

Jakkolwiek… (by nie było)

„(wy)Tchnienie” (premiera)

• choreografia: Małgorzata Skusa, Marta Zawadzka i zespół
• muzyka: Kiedyś jest Teraz
• kostiumy: zespół

Wdech.

Tlen miarowo wnika w ciało, pulsująca krew ożywia tkanki. Oczywiste. Ale im wyżej jesteśmy, tym trudniej zaczerpnąć powietrza. Oddech przyspiesza, próbując nadrobić brak. A gdy już zabraknie słów, zamiera w piersi. I to wszystko tylko… Tchnienie.