Ktoś (trudno zobaczyć kto) na białym jednorożcu | wKoło literatury | dyskusja

Tata małej dziewczynki zmarł po chorobie, dziadek zginął na wojnie, a mama przeżyła depresję. Dziewczynka niecierpliwie czeka na zmartwychwstanie taty i zakończenie wojny, w pełnym przekonaniu o własnej i swojej mamy nieśmiertelności.

Aby czas tego oczekiwania mijał ciekawiej, mała uczy się czytać, latać, rozumieć język roślin i jednorożców, a także pobiera lekcje wokalu od słoni afrykańskich. W czasie swoich wypadów do Afryki zostawia zamiast siebie jeden ze swoich licznych sobowtórów, aby mama nie martwiła się jej nagłym zniknięciem.

Dziewczynka pragnie zrozumieć ten dziwny świat i jego Stwórcę, dlatego bardzo interesuje się astronomią i religioznawstwem.

– Używa słownictwa ponad swój kilkuletni wiek – mówi jej matce lekarz psychiatra dziecięcy.

O tej dziewczynce i jej mamie napisałam powieść, w której przedstawiłam zaskakujące spojrzenie dziecka na rozmaite kwestie, dotyczące naszego życia, trudne poniekąd nawet dla dorosłych: ksenofobia i tolerancja, życie i śmierć, wojna i porozumienie, religia i nauka, feminizm, prawa dziecka, zdrowie psychiczne i wiele innych. Pomimo trudnych przeżyć bohaterek i trudnych tematów, na które rozmawiają, między wersami jest dużo nadziei, wiary i miłości do życia we wszelkich jego formach.

Anastazja z Mariupola – Dzikuska ze Wschodu i stypendystka Miasta Toruń w dziedzinie kultury 2024. Piosenkarka i jedna z „50 śmiałych kobiet” 2022 według Wysokich Obcasów.
Autorka powieści „Ktoś (trudno zobaczyć kto) na białym jednorożcu”.
Kreatorka projektu „Coj po polsku” (opracowanie utworów legendy antysystemowego rocka z ZSRR w języku polskim).

W naszym nowym cyklu „wKoło literatury” w postaci otwartej dyskusji będziemy omawiać różne teksty literackie. Swobodna rozmowa z twórcami z regionu kujawsko-pomorskiego stanie się doskonałą okazją do podzielenia się swoimi spostrzeżeniami, interpretacjami i refleksjami o ich książkach.