WYSTĄPIENIA:

Agnieszka Leśny: Konflikt, stagnacja i synergia – różne oblicza współpracy na przykładzie modelu Skala Współpracy. 

dr Agnieszka Leśny – pedagożka i kulturoznawczyni. Pracuje w trybie projektowym w różnych obszarach edukacji i biznesu. Zajmuje się między innymi: budowaniem zaangażowania, efektywną komunikacją, zarządzaniem talentami. Wykorzystuje metodykę „experiential education” ze szczególnym uwzględnieniem „outdoor/adventure education” (pedagogika przygody) oraz gier i grywalizacji. Założycielka Fundacji Pracownia Nauki i Przygody. Ambasadorka EPALE. Polska przedstawicielka Skali Współpracy. Posiada doświadczenie pracy w organizacjach pozarządowych, małych firmach, administracji samorządowej oraz instytucjach kultury.   


Piotr Michałowski: Wespół w zespół! Jak zacząć, żeby się nie naciąć i współpracy moc móc zmóc. 

Piotr Michałowski – ekspert w zakresie kultury, dziedzictwa i budowania sieci, z doświadczeniem w ponad 120 projektach (m.in. IN SITU, HeritACT). Absolwent kulturoznawstwa i muzykologii (UWr), przedsiębiorczości w kulturze (DWSSP Asesor), dyplomacji kulturalnej (UJ), European Diploma (AMH Bruksela) oraz Wrocławskiej Szkoły Jazzu. Autor płyt z muzyką teatralną i jazzową. Pełni funkcję członka zarządu Europejskiej Sieci Centrów Kultury (ENCC) w Brukseli nieprzerwanie od 2015 roku (wiceprezes ENCC w latach 2021-24). Ekspert Komisji Europejskiej, Instytutu Goethego, programu Szlaki Kulturowe Rady Europy oraz UNESCO


Tomasz Szlendak: Chcemy w kulturze kolektywów i współpracy, a wychodzi dyktat. 

Tomasz Szlendak (urodzony 1974 roku) – socjolog i antropolog kultury. Zajmuje się badaniami nad przemianami męskości i relacji między płciami, rozwiązaniami z zakresu audience development dla polskich instytucji kultury oraz badaniami nad przemianami praktyk kulturalnych. Dyrektor Szkoły Doktorskiej Nauk Społecznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Lubi anegdoty obśmiewające zwierzątka. Nie lubi prowadzenia pojazdów mechanicznych. Napisał, zredagował albo przetłumaczył kilkanaście książek (jednak akademickich, więc nie wszystkie daje się dzisiaj czytać). Jesienią 2024 roku nakładem Wydawnictwa Otwarte ukaże się kolejna książka „Co po miłości?”. 


Katarzyna Pągowska i Łukasz Wudarski: W/łączmy się, czyli jak współpraca może być naszą tajną bronią. 

Duet dyrektorski kierujący WOAK-iem od września 2022 roku.  

fot. Karolina Kasprzak


WARSZTATY: 

Konflikt, stagnacja i synergia – różne oblicza współpracy na przykładzie modelu Skala Współpracy 

Jak to się dzieje, że niektóre zespoły potrafią się zmobilizować i „przenosić góry”, a inne pozostają w stagnacji? Co sprawia, że współpracujący zespół popada w konflikt i co z tym zrobić? Czy współpraca zawsze przynosi pozytywne rezultaty, a może czasami warto świadomie jej zaniechać? Między innymi na te pytania odpowiada model Skali Współpracy, który poznamy w działaniu na warsztatach. 

Zapraszam Was do aktywności, która pokaże nam różne oblicza możliwej współpracy. Na wybranym przykładzie przeanalizujemy jakie procesy w zespołach mogą wspierać i sabotować dobrą współpracę, a następnie zastanowimy się jak wypracowane wnioski można przenieść do codzienności Państwa organizacji i projektów. 

dr Agnieszka Leśny – pedagożka i kulturoznawczyni.  Pracuje w trybie projektowym w różnych obszarach edukacji i biznesu. Zajmuje się między innymi: budowaniem zaangażowania, efektywną komunikacją, zarządzaniem talentami. Wykorzystuje metodykę „experiential education” ze szczególnym uwzględnieniem „outdoor/adventure education”(pedagogika przygody) oraz gier i grywalizacji. Założycielka Fundacji Pracownia Nauki i Przygody. Ambasadorka EPALE. Polska przedstawicielka Skali Współpracy. Posiada doświadczenie pracy w organizacjach pozarządowych, małych firmach, administracji samorządowej oraz instytucjach kultury.   


„Dobrze mi tu u Was”, czyli jak zadbać o to, żeby mieszkańcy chcieli długo z nami współpracować? 

W Wolskim Centrum Kultury testowałem przez ostatnie lata różne sposoby wspierania aktywności mieszkańców i mieszkanek angażujących się w wolontariat czy tematyczne projekty sąsiedzkie na przykład: sąsiedzki warsztat stolarski. Podczas warsztatów chciałbym podzielić się konkretnymi narzędziami, które pomogą Wam stworzyć komfortowe warunki pracy aktywnym osobom i sprawią, że Wasza współpraca z nimi może stać się długofalowa. Wspólnie zastanowimy się też nad tym, w jaki sposób inicjować w Waszych instytucjach kultury działania sąsiedzkie, żeby zwiększyć szansę na realne włączenie w nie społeczności. Warsztat jest skierowany zarówno do osób, które dopiero planują angażować mieszkańców i mieszkanki w wolontariat, jak i te, które w swoim domu kultury robią to na co dzień. 
 

Adam Kadenaci – od 6 lata pracuje w Wolskim Centrum Kultury jako Pełnomocnik Dyrektora ds. Partycypacji. Organizuje konsultacje społeczne i badania, które umożliwiają poznanie i uwzględnienie potrzeb społeczności w działalności instytucji. Włącza mieszkańców/nki w konkretne działania sąsiedzkie. Zbudował grupy wolontariatu wokół warsztatu stolarskiego, ogrodu społecznego czy plenerowego pieca do pizzy, które współprowadzą te miejsca. Angażował też sąsiadów/ki w tworzenie dwóch wystaw opowiadających o historii osiedla Koło. Jest stałym współpracownikiem Towarzystwa Inicjatyw Twórczych „ę” i Fundacji Stocznia.

fot. Tomasz Kaczor


Współpraca i komunikacja w zespołach międzypokoleniowych 

W trakcie trzygodzinnych warsztatów zastanowimy się co wspiera, a co utrudnia dialog międzypokoleniowy oraz jak stereotypy wpływają na nasze postawy i budowanie relacji z osobami w różnym wieku. Weźmiecie udział w serii ćwiczeń między innymi: dramowych, które pozwolą nam bliżej przyjrzeć się wyzwaniom w relacjach międzypokoleniowych i poszukać konstruktywnych strategii radzenia sobie z nimi. Podzielę się również swoim doświadczeniem w realizacji projektu „Seniorzy i młodzi w twórczym działaniu” – opowiem o celach, strukturze projektu, wykorzystywanych narzędziach w pracy z grupami międzypokoleniowymi, a także o wyzwaniach i sukcesach w tej, przeszło 12-letniej, przygodzie.

Karolina Sieńkowska – kulturoznawczyni, animatorka kultury, trenerka dramy, wiceprezeska Stowarzyszenia Praktyków Dramy STOP-KLATKA, praktyczka Teatru Forum.  Wykorzystuje metodę dramy w projektach z zakresu edukacji obywatelskiej, edukacji kulturalnej oraz w obszarze rozwoju osobistego i zawodowego, budowania dialogu międzypokoleniowego, sztuki wystąpień publicznych. Od 2016 roku realizuje ogólnopolski projekt „Seniorzy i młodzi w twórczym działaniu”, w którym prowadzi grupy międzypokoleniowe oraz zajmuje się działaniami promocyjnymi. W ciągu 7 lat razem z grupami międzypokoleniowymi stworzyła kilka spektakli Teatru Forum, dwa filmy oraz kilka inicjatyw na rzecz społeczności lokalnej. Regularnie prowadzi szkolenia z metody dramy oraz Teatru Forum.


Łączymy świat, czyli współpraca międzynarodowa na wyciągnięcie ręki 

Do udziału w warsztatach zapraszamy osoby, które chcą rozpocząć swoją współpracę z partnerami zagranicznymi i poznać praktyczne wskazówki, które pomogą postawić pierwsze kroki w międzynarodowej przygodzie.

Staną się okazją do poznania najważniejszych elementów dotyczących współpracy: gdzie szukać partnerów, jak planować partnerstwo oraz jakie są największe wyzwania w partnerstwach międzynarodowych.  

Skupimy się także na technicznych sprawach, czyli jak angażować partnerów do tworzenia wspólnych projektów, jakie elementy powinny być zapisane we wniosku o dofinansowanie.  

Na koniec dowiecie się o istnieniu różnic kulturowych, czyli o rzeczach oczywistych, które nie są oczywiste.  

Anna Krzeszowska-Hovanecz –Absolwentka Ekonomii Uniwersytetu Gdańskiego. Od najmłodszych lat członkini organizacji pozarządowych, gdzie specjalizuje się we współpracy międzynarodowej. Od 20 lat koordynuje projekty Wolontariatu Europejskiego, czym zmienia życie wolontariuszy i wolontariuszek z całego świata, pracujących w jej ukochanym Kwidzynie. Praca to jej pasja i pole do stałego rozwoju. Dzięki temu Kwidzyn stał się międzynarodowym środowiskiem szanującym różnorodność, otwartym na międzynarodowe projekty oraz wyzwania. Prowadzi szkolenia międzynarodowe głównie na temat zarządzania projektami międzynarodowymi dla Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji i Programu Kreatywna Europa. Od 2015 roku prezeska Stowarzyszenia Akwedukt w Kwidzynie, gdzie stworzyła półkolonie kulturowo-językowe Culture Week dla kwidzyńskich dzieci i młodzieży, bo wierzy, że otwartość, wrażliwość, gotowość na inność i zmiany trzeba kształcić od najmłodszych lat.  


Współpraca a nie dyktatura w pracy z grupami artystycznymi. 

Zapraszam na warsztaty poświęcone efektywnej współpracy w grupach artystycznych, które skupiają się na budowaniu otwartego, kreatywnego i wspierającego środowiska twórczego. 

W trakcie warsztatów dowiecie się: jakie są różnice między dwoma sposobami pracy z grupą, jak zachęcić uczestników do wyrażania siebie i na co zwrócić uwagę w pracy z dziećmi oraz młodzieżą. A także jak poprowadzić osoby uczestniczące, by cieszyły się dużą wolnością twórczą, zachęcając ich do eksplorowania własnych pomysłów, a jednocześnie wziąć odpowiedzialność za dobór środków scenicznych 

Iga Jambor-Skupniewicz – aktorka i reżyserka (ruchu amatorskiego). Od 2022 roku pełni funkcję dyrektorki festiwalu Perspektywy 9 – Hills Festiwal, od 2014 roku działa w Stowarzyszeniu Teatr Agrafka, a od 2021 roku w Stowarzyszeniu Kapela Chełmińska. Absolwentka Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, Wydziału Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku oraz studiów podyplomowych z logopedii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, z powodzeniem rozwija swoją karierę zarówno na scenie, jak i za kulisami. Współpracowała m.in z toruńskim Teatrem Afisz, Bydgoskim Teatrem Lalek oraz Teatrem Kameralnym w Bydgoszczy. Jest założycielką Teatru Agrafka, którego spektakle zdobywają nagrody na licznych festiwalach w Polsce, oraz współtwórczynią Teatru Alelale. 


„Wena istnieje, ale musi zastać cię przy pracy”. Czego potrzeba, by pracować – i współpracować – kreatywnie? 

Warsztaty połączone z wizytą studyjną w Centrum Literatury CSW. 

Na co dzień pracujesz z osobami ze specjalizacji lub branż kreatywnych? Chcesz nauczyć się jasno formułować zadania dla projektantki graficznej, umiejętnie przekazywać krytyczne uwagi fotografowi albo klarownie określać oczekiwania wobec osoby tworzącej teksty? Zależy ci na dobrym efekcie końcowym wspólnej pracy, ale nie masz narzędzi, by sprawdzić, czy ostateczny rezultat jest faktycznie spójny z celem? A może samodzielnie działasz w obszarze kreatywnym, pisząc, projektując lub tworząc content, i szukasz sposobu, by szybko zwalczyć blokadę twórczą? 

Dołącz do warsztatów, których mottem jest cytat z Pabla Picassa – „Wena istnieje, ale musi zastać cię przy pracy”. Podczas praktycznego spotkania: przećwiczysz tworzenie briefu, czyli formułowanie zadań kreatywnych, poznasz pułapki, w które najczęściej wpadamy, wyażając krytykę wobec pracy innych osób i dowiesz się, co zrobić, gdy termin goni, a inspiracje do pracy nie nadchodzą. 

Ewa Gutmańska-Gralak – właścicielka agencji kreatywnej Ewenement, copywriterka i content designerka, nauczycielka akademicka, tropicielka stereotypów w reklamie. Na co dzień współpracuje z przedstawiciel(k)ami wielu kreatywnych specjalizacji – projektowania graficznego, fotografii, animacji, copywritingu. Ceni sobie sobie bezpośrednią i życzliwą komunikację w pracy. 

fot. Justyna Kossakowska


Od czego zacząć współpracę partnerską z młodzieżą?  

Docieranie do młodych i realizowanie z nimi działań bywa wyzwaniem. Co zatem robić, by skutecznie włączać ich w procesy decyzyjne i inicjatywy na rzecz lokalnych społeczności – czyli jak zadbać o ich prawdziwą partycypację? Na warsztatach przyjrzymy się ważnym kwestiom związanym z planowaniem i realizacją działań z młodzieżą oraz poszukamy razem dobrych praktyk w budowaniu takiej współpracy.  

Aleksandra Kulik – prezeska Fundacji Sempre a Frente, jednej z największych organizacji pracujących z i na rzecz młodzieży po wschodniej stronie Wisły. Współzałożycielka Krajowej Koalicji na Rzecz Pracy z Młodzieżą oraz jedna z inicjatorek Europejskiej Stolicy Młodzieży Lublin 2023. Od 2014 roku związana z organizacjami społecznymi. Psycholożka, trenerka, youth workerka, doradczyni zawodowa, wielokrotna mentorka inicjatyw młodzieżowych, konsultantka sieci Eurodesk, absolwentka Programu Liderzy PAFW. 


O zamienianiu „DLA” na „Z”, czyli rzecz o pracy ze społecznością lokalną 

Warsztat połączony z wizytą studyjną w Centrum Aktywności Lokalnej „Willa z pasją”. 

A gdyby tak oddać naszą instytucję (dom kultury, bibliotekę) mieszkańcom… Jak by wtedy wyglądała? Co by się zamieniło? Jakie szanse daje zmiana podejścia na instytucję tworzoną „Z” mieszkańcami. Jakie są zagrożenia takiej zmiany? Gdzie należy szukać jej granic? Podczas dyskusyjnego warsztatu z elementami gier zastanowimy się, jak może wyglądać współpraca instytucji kultury ze społecznością lokalną. Popatrzymy na nasze instytucje z innej perspektywy. Poszukamy refleksji na temat pracy ze społecznością lokalną i zagłębimy się w to, co nieznane i ukryte. 

Paweł Gębala – mieszkaniec Żabienka, dyrektor Domu Kultury w Strzelnie, twórca i koordynator kilkuset projektów, propagator procesowego rozwoju instytucji kultury w Polsce oraz systemowego ich wsparcia. Od 3 lat eksploruje wykorzystanie improwizacji i gier jako narzędzia szkoleniowego w różnych dziedzinach (na przykład: budowania zespołu, komunikacji czy radzenia sobie ze stresem). Od 2018 roku jest animatorem i mentorem w programie Dom Kultury+, a od 2019 roku pracuje z różnymi grupami senioralnymi w ramach autorskiego kursu Rusz głową! W 2022 roku był trenerem w programie Konwersja Cyfrowa Domów Kultury.  

fot. Tomasz Kaczor


DYSKUSJE: 

Angażowanie mieszkańców obszarów wiejskich. 

Dyskusja zostanie przeprowadzona metodą open space z elementami warsztatów przyszłości co pozwoli na atrakcyjnie włączenie doświadczeń uczestników/uczestniczek w proces edukacyjny oraz urozmaici interakcje pomiędzy osobami biorącymi udział w spotkaniu. Podczas dyskusji skupimy się na dotychczasowym doświadczeniu uczestników/uczestniczek w angażowaniu mieszańców obszarów wiejskich w aktywności społecznokulturowe oraz przyjrzymy się barierom oraz trudnościom, które pojawiają się we włączaniu w/w grupy w działania kulturalne realizowane na poziomie lokalnym. Dyskusja będzie również okazją do wejścia w perspektywę różnych grup społecznych i tym samym doświadczenie pozycji odbiorcy inicjatyw proponowanych przez liderów/liderki oraz animatorów/animatorki. To pozwoli na wygenerowanie różnych pomysłów na pokonanie trudności, które pojawiają się w temacie spotkania. Na zakończenie wypracujemy wspólnie rekomendacje dla osób, których celem jest aktywnie włączanie mieszkańców w działania społeczno-kulturowe na obszarach wiejskich. Wartością dodaną dyskusji jest poznanie wybranych metod moderacji, które wspierają aktywne włączanie odbiorców w działania kulturalne na obszarach wiejskich. 

Sulisława Borowska – animatorka społeczna, moderatorka, trenerka metody action learningu, wiceprezeska Zarządu Fundacji Kaszubski Uniwersytet Ludowy (od ponad 25 lat zawodowo związana z Fundacją), współautorka raportu „O aktywności kobiet na Kaszubach”, członkini Pomorskiej Rady Kultury oraz Pomorskiej Rady Animacji Społecznej, oraz współwłaścicielka Manufaktury Szkła Artystycznego „SuliArt”. Aktywna mieszkanka sołectwa Nowa Ameryka i od ponad 25 lat działającymi z liderami/liderkami oraz animatorami/animatorami działającymi na obszarach wiejskich Pomorza. Obecnie mocno zaangażowana w projekty liderskie nastawione na ożywianie życia społecznego oraz działania skierowane na uruchamianie potencjału młodych. W życiu cieszy ją możliwość tworzenia przestrzeni do poznawania się i wspólnego działania osób o różnym doświadczeniu życiowym. W czasie wolnym odpoczywa w pracowni szkła oraz łapie dystans do siebie i świata biegając po kaszubskich pagórkach i lasach. 


Nic na siłę, czyli kiedy instytucje kultury i szkoły mogą mieć udaną współpracę   

Dyskusja połączona z wizytą studyjną w I Liceum Ogólnokształcący im. Mikołaja Kopernika w Toruniu 

Podczas dyskusji będziemy diagnozować i mapować najważniejsze kwestie dotyczące partnerskiej współpracy między szkołami i instytucjami kultury.  

  • W trakcie spotkania: zastanowimy się, jaka jest stawka udanej współpracy między instytucjami kultury i szkołami. Porozmawiamy też o wspólnych interesach pracowników i pracowniczek szkół, instytucji kultury, a także uczniów i uczennic oraz o tym, dlaczego udane partnerstwo oznacza uwzględnianie ich wszystkich. Zgłębimy temat wymiarów pomyślnej współpracy pod kątem czynników geograficznych, instytucjonalnych, społecznych. 

Zapraszamy wszystkich zainteresowanych podejmowaniem w swojej pracy nowych wyzwań lub rozwinięciem refleksji na temat już istniejących praktyk. W swobodnej atmosferze będziemy tworzyć definicje, odkrywać zasoby i inspirować się różnorodnością!    

Agata Kędzia – pedagożka teatru, performatyczka, organizatorka projektów z zakresu edukacji kulturowej. Absolwentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie Śląskim i performatyki na Uniwersytecie Jagiellońskim, kursów: Partnerzy Teatroteki Szkolnej (Instytut Teatralny im. Z Raszewskiego), Teatr – sztuka społeczna (Teatr Realistyczny i Instytut im. J. Grotowskiego), I Stopnia Szkoły Dramy Stosowanej (Stowarzyszenie Praktyków Dramy STOP-KLATKA). Od 2018 roku współtworzy projekty z zakresu pedagogiki teatru w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu. Zawodowo związana również ze Staromiejskim Domem Kultury w Warszawie, gdzie opiekuje się Programem Rozwoju Warszawskich Kadr Kultury. Współautorka wydarzeń twórczych dla młodej publiczności, m.in.: spektaklu „niezgoda.jpg” (Teatr Zagłębia, 2022), szkicu spektaklu dla przedszkolaków pt. „Literówka” (Teatr Miniatura w Gdańsku, 2023).

fot. ASTASHOW STUDIO


Jak angażować osoby z niepełnosprawnościami we współtworzenie działań kultury?  

Dyskusja połączona z wizytą studyjną w Niewidzialnym Domu w Toruniu. 

W trakcie naszej dyskusji zastanowimy się, jak instytucje kultury mogą skutecznie i autentycznie angażować osoby z różnymi niepełnosprawnościami w swoje działania. Wspólnie omówimy najlepsze praktyki, które pozwalają na włączanie tych osób w proces tworzenia i realizacji działań kulturalnych. Przyjrzymy się również różnym modelom współpracy, które uwzględniają ich potrzeby, inspirując do wprowadzania realnych zmian w instytucjach kultury. Celem tej dyskusji jest zwiększenie świadomości na temat potrzeb osób z niepełnosprawnościami, ale również zainspirowanie uczestników do tworzenia bardziej dostępnych i inkluzywnych programów kulturalnych. 

Podczas dyskusji szczególną uwagę poświęcimy następującym zagadnieniom: 

  • Tworzenie programów kulturalnych: Jak aktywnie angażować osoby z niepełnosprawnościami w proces twórczy? Jakie kroki należy podjąć, aby współpraca miała charakter włączający?  
  • Komunikacja: Jakie metody stosować, aby skutecznie dotrzeć do osób z niepełnosprawnościami i zachęcić je do udziału? Jak budować relacje oparte na zaufaniu i współpracy? 
  • Przykłady dobrych praktyk: Jakie inspirujące przykłady mogą posłużyć jako dobra praktyka dla innych instytucji? Jakie są korzyści płynące ze współpracy z osobami z niepełnosprawnościami? 

Artur Byliński – społecznik, łamiący bariery językowe związane z niewidzeniem na swoim kanale Becoming Blind Tutorials. Na co dzień związany z turystyką i edukacją w Niewidzialnym Domu w Toruniu. Współpracował z NGO, instytucjami kultury i szkoleniami, między innymi z: Pracownią Zrównoważonego Rozwoju, Toruńską Orkiestrą Symfoniczną, Dwujęzyczną Szkołą Podstawową Butterfly School oraz Centrum Kultury Dwór Artusa w Toruniu. 


Demokratyczne zarządzanie – z czym to się je? 

Jakie są składniki demokratycznego zarządzania? Czy każda instytucja może sobie takie zgotować? 

Jak brzmi dobry przepis? 

 Co jest potrzebne, żeby było demokratyczniej? Czy wszyscy to lubimy? 

…i jak to przyprawić, żeby każdemu i każdej smakowało? 

Długi Stół to format dyskusji, który wykorzystuje ustawienie domowego stołu obiadowego do wywołania publicznej rozmowy. Możesz się do niego dosiąść, możesz obserwować, możesz korzystać z podanego na spotkaniu MENU.  

I nie chodzi tu o „kuchenne rewolucje” w zarządzaniu, a bardziej o wymianę dobrych, sprawdzonych przepisów oraz nowych pomysłów do wypróbowania. 

Iza Gawęcka – ekspertka w projektowaniu procesów zorientowanych na rozwój i budowanie więzi osób, grup oraz społeczności. Posiada wieloletnie, udokumentowane doświadczenie w pracy jako facylitatorka, tutorka, menadżerka oraz trenerka rozwoju kompetencji miękkich i treningu samoobrony WenDo.  Jako kulturoznawczyni i pedagożka teatru specjalizuje się w projektowaniu unikalnych działań, które angażują i inspirują. Autorka licznych projektów teatralnych, społecznych oraz członkini Stowarzyszenia Trenerskiego Organizacji Pozarządowych. 


Czy zmieścimy się razem w kadrze? – Jak tworzyć kolektywy w czasach indywidualizmu 

Skąd pomysł, by tworzyć zespoły w świecie sztuki, który jest oparty na jednostkach i ich ego? Czy potrafimy współpracować i co staje się do tego niezbędne? Jakie motywacje nami kierują, gdy decydujemy się na pracę zespołową i czy zawsze będzie ona wspólnotowa lub kolektywna? Jak wpływa na nią system edukacji, w którym gratyfikuje się przede wszystkim osiągnięcia indywidualne? Kto w kolektywie przyjmie nagrodę, a kto odbierze krytykę za porażkę?  

W tej dyskusji stworzymy swoje własne znaczenia kolektywu, być może dalekie od akademickich definicji. Utkamy je z naszych indywidualnych doświadczeń: napotkanych wyzwań i zawodów, osiągnięć i satysfakcji. Za pomocą metody aktywnej dyskusji –„fishbowl” – wypracujemy obraz superkolektywu na miarę czasów – zdobywającego szturmem Paszporty Polityki, teatry i ministerstwa. 

fot. Mikołaj Starzyński

Alicja Brudło artystka poruszająca się w obszarach teatru, performansu, muzyki i dokumentu. Pedagożka teatru, menedżerka i animatorka kultury. Absolwentka Akademii Teatru Alternatywnego, Instytutu Kultury Polskiej UW oraz Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu. Adeptka Innej Szkoły Teatralnej Teatru Węgajty. Stypendystka na wydziale teatrologii Freie Universität w Berlinie. Producentka i koordynatorka projektów między innymi: w Teatrze Soho, Teatrze Ochoty i Maxim Gorki Theater. Dyrektorka Ośrodka Kultury Ochoty w Warszawie od 2021 roku, w latach 2020-2024 członkini zarządu Stowarzyszenia Pedagogów Teatru.  


Nie bójmy się marzyć! Od marzeń do realizacji celów we współpracy z organizatorem 

Dyskusja w konwencji coachingu będzie się toczyła wokół pytania: jak mogą współpracować ze sobą instytucje kultury i ich organizatorzy. Nie tylko aby była to dobra współpraca, ale także by obie strony mogły osiągnąć zamierzone cele. Wspólnie spróbujemy wyjść od analizy sytuacji jak jest, przez jak być powinno, dlaczego nie jest tak, jak być powinno być powinno, po: co możemy i zamierzamy zrobić by było, jak być powinno.  

Artur Mikiewicz – jest psychologiem, trenerem treningu psychologicznego, coachem. Od kilkunastu lat pracownik naukowo – dydaktyczny na Wydziale Filozofii i Nauk Społecznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach 2018-2024 pełnił funkcję burmistrza miasta Chełmna. Ukończył szereg szkoleń w zakresie kompetencji społecznych. W swojej pracy szkoleniowo-coachingowej koncentruje się na rozwijaniu zasobów i realizowaniu w jak najbardziej efektywny sposób celów osobistych i zespołowych swoich klientów. Posiada wysokie umiejętności perswazji oraz motywowania i inspirowania klientów do wprowadzania korzystnych zmian w swoim życiu zawodowym i osobistym. Pasjonuje się sportem, zwłaszcza grami zespołowymi, w których przygotowanie mentalne do zawodów oraz współpraca w zespole mają kluczowe znaczenie dla osiągnięcia sukcesu. 


Z kulturą na harcerskim szlaku 

Podczas dyskusji postaramy się odpowiedzieć na pytanie, czy współpraca organizacji harcerskich i instytucji kultury może mieć wpływ na budowanie tożsamości kulturowej młodego pokolenia. Porozmawiamy o stosowanych w ZHP metodach mających przybliżyć dzieciom i młodzieży polską kulturę. Poszukamy punktów łączących instytucje kultury i metodę harcerską, które mogą wpływać na rozwój kulturalny młodego człowieka. Zastanowimy się, jak skutecznie współpracować, co czerpać z obu stron, by jeszcze skuteczniej móc wpływać na kulturalny rozwój naszej młodzieży. 

hm. Beata Bardzińska – komendantka Chorągwi Kujawsko-Pomorskiej ZHP, członkini Kujawsko-Pomorskiej Rady Kobiet oraz Sejmiku Organizacji Pozarządowych Województwa Kujawsko-Pomorskiego, ekonomistka, właścicielka biura rachunkowego, żona, mama dwóch par bliźniaków, doświadczona instruktorka Związku Harcerstwa Polskiego, organizatorka i współorganizatorka wielu wydarzeń kulturalnych. 


Współpraca z influencerami oraz ambasadorami lokalnych społeczności  

Czy influencer lub influencerka może współpracować z sektorem kultury ku korzyści obu ze stron? Jak niestandardowo, ale bardzo skutecznie promować w ten sposób instytucję kultury i jej działania? W jaki sposób dotrzeć dzięki influencerom i influencerkom do grup, do których nie trafia reklama lub przekaz w social mediach? Czy warto korzystać ze współpracy tylko z tymi najbardziej rozpoznawalnymi osobistościami? A może postawić na mniej spektakularnych, a za to bardzo skutecznych ambasadorów/ambasadorek danej mikrospołeczności? Podczas dyskusji, którą poprowadzi Monika Dejnecka porozmawiamy o tym jak mądrze dobierać do współpracy wpływowe i popularne osoby (od młodzieży po silversów) oraz… jakich błędów przy tym unikać. Zastanowimy się, jak skutecznie angażować lokalnych liderów i liderek opinii w działania kulturalne, jak budować sieci współpracy oraz jak wykorzystać potencjał różnych grup wiekowych. Praktyczne i inspirujące przykłady z regionu pomogą w przyszłości tworzyć zrównoważone i inkluzywne projekty, które angażują różnorodne grupy. 

dr Monika Dejnecka chaotyczna logiczka z doktoratem, filozofka zakochana w górach, wielka fanka kryminałów.  
Przez wiele lat związana z mediami lokalnymi i ogólnopolskimi. Aktualnie jest specjalistką do spraw promocji i rzeczniczką prasową w Wojewódzkim Ośrodku Animacji Kultury w Toruniu. Obszar jej zainteresowań to zastosowanie psychologii i filozofii w biznesie, a także praktyczne wykorzystanie social mediów do promocji instytucji kultury. Jest doktorem nauk humanistycznych z zakresie filozofii, po specjalizacji aksjologicznej, wykładowczynią Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz Uniwersytetu Merito w Toruniu, Bydgoszczy i Łodzi. 

Portret Moniki Dejneckiej.

Newsletter